محمدرضا باقری در آخرین بروزرسانی وبلاگ«بیا تا برویم» طی درج مطلبی با عنوان «قلاده های طلا فیلمی در طراز جمهوری اسلامی» نوشته است …

آخرین چیزی که از صنعت فیلم سازی های طالبی به خاطر داریم، به کجا چنین شتابان است، سریالی که مخاطب را پای گیرنده های خود نشاند و جزو بهترین های سالهای اخیر نیز بود.

بعد از فتنه ۸۸ بسیار تلاش شد تا این موضوع در قالب یک فیلم سینمایی و در یک قالب دراماتیک عرضه شود. خیابان های آرام کمال تبریزی و گزارش یک جشن حاتمی کیا فیلمهایی بودند که فضا را به نفع جریان فتنه تعریف می کردند و پایان نامه و اخراجی های ۳ سعی داشتند فضایی را به نفع جرایان انقلابی ایجاد کنند.
البته هر دو دسته این فیلمها دچار افراط و تفریط بودند و بدون صراحت و بیشتر با نماد و سمبل، ذهن مخاطب را به سمت موضوع اصلی رهنمون می کردند.
اواخر سال ۸۸ بود که طالبی تصمیم خود را برای ساخت یک فیلم سیاسی با موضوع فتنه ۸۸ اعلام کرد، و بعد از آن با تلاش و مطالعه یک ساله کتب و دیدن فیلم ها و مستندهای مرتبط با موضوع فتنه، سناریوی کار آماده شد.
قلاده های طلای طالبی به خوبی فتنه را روایت می کند، آنقدر خوب که فکر می کنی داری مستند نگاه می کنی، ماجرا از طرح ترور خاتمی و کشته سازی و پروژه اردیبهشت داغ شروع می شود و به خوبی نقش ایادی استکبار در فتنه روشن می شود.
قتل ندا آقاسلطان،قتل مردم کف خیابان، حمله به پایگاه بسیج و چگونگی کشته شدن چند نفر به دست نیروهای بسیجی، سازماندهی تجمعات و اغتشاشات به خوبی در این فیلم روشن می شود و تاجایی که به قول یکی از بینندگان فیلم در برج میلاد «قلاده های طلا برای جشنواره ای ها فیلم سینمایی است، برای بسیجی ها، خاطره»
شخصیت های قلاده های طلا سیاه و سفید نیستند، همه معترضین به انتخابات اراذل و اوباش و عامل بیگانه نیستند، اما فریب خورده هستند، هنر طالبی به نمایش دادن روند فریب خوردن است،از شانتاژهای موسوی تا حرف های صبح انتخابات همسراکبررفسنجانی و شعار تقلب بزرگ که رمز عملیت فتنه بود،به خوبی در روند داستان در ذهن مخاطب جا می افتد.
سیاه یا آرمانی ندیدن وضعیت به رغم وجود سیاهی ها و سفیدی ها موضوع دیگری است که در فیلم طالبی نمایان است. پلیس بد وجود دارد، اما پلیس خوب هم هست،اطلاعاتی خائن وجود دارد و در عمق سیستم هم نفوذ کرده، اما رویش ها و انسان های دست پاک بسیاری هم هستند؛ فیلم برشی از واقعیت است.
جسارت طالبی در به نمایش کشیدن ضعف دستگاه اطلاعاتی – امنیتی کشور و ترمیم ضعف توسط خود سیستم فوق العاده است. به راستی فتنه ای که رهبری انقلاب نیز پرده از برنامه ریزی ۱۰ ساله برای آن، برمیدارد چگونه در داخل سیستم امنیتی تشخیص داده نمی شود و از آن به عنوان هیجان انتخابات یاد می شود؟ جواب مشخص است،جاسوس در وزارت اطلاعات است!
در فیلم خواهر و برادری نیز وجود دارند که یکی حامی موسوی و دیگری احمدی نژادی است. این دو در روند تبلیغات با هم کل کل و کرکری دارند و بعد از مشخص شدن نتایج انتخابات باهم درگیر می شوند و دعوای مفصلی با هم می کنند – درست مثل خیلی از خانواده ها که دچا همین اختلاف شد- اما در سکانس نهایی فیلم کنار هم در برابر سفارت انگلیس می ایستند و شعار می دهند.
یادم می آید در فیلم از کرخه تا راین وقتی یک جانباز بریده از نظام که برای پناهندگی به آلمان رفته، نمایش داده شد، رهبری فرموده بودند اگر این جانباز هم در هواپیما نشان داده می شد که به ایران برمی گردد، دیگر فیلم عالی بود.
طالبی در این فیلم جهش فیلم سازی خود را به رخ مخاطب می کشد و یک سینمایی با ریتم تند را به مخاطب عرضه می کند.
البته اگر فیلم تنها بر تکنیکها تکیه می کرد،اینچنین مقبول نمی افتاد و حتما اثر وضعی نیت طالبی است که مخاطب را این چنین به وجد آورده که هر سخن که از دل برآید لاجرم بر دل نشیند.
طالبی فیلسماز انقلاب است و قلاده های طلایش خسته نباشید نمی خواهد، طالبی خاطره بد فیلم های سیاسی ضد نظام مثل زادبوم و گزارش یک جشن و … را از دهن ما برد، این تقریبا اولین بار بود که پس از دیدن یک فیلم سیاسی راضی و خوشحال از سالن سینما بیرون می رفتیم